(Merong dugo sa ulap, isang gabi)

Paeng Ferrer
Pasko 2009

Merong dugo sa ulap, isang gabi,
nang magising ako sa bubong
ng abandonandong gusali.
Agad kong nilagpasan ang mga tanong
na bakit ako nandito?
Saang lugar ako tutungo?
Dahil walang dahilan
maski magpunta ako sa iba.

Nanghihimok ang buwan
sa likod ng ulap.
Kailan ko ba huling naalala ang buwan?
O ang mga pangarap ko?
Walang tao sa kalsada.
Sa malayo’y mahihinang yabag
at halakhak. Maya-maya’y wala na.
Wala akong baon
at simpleng damit lamang ang suot.
May halumigmig sa paghinga.
Mabilis ang kilos ng relos.
Ito ang samyo ng ‘di mahabol
na oras, minuto, segundo.
Ito ang samyo ng populasyon,
ng tuberkulosis, at pneumonia.

Manhid kong minasdan ang paligid.
Wala akong maalala
at walang balak gawin.
Wala akong kalaban.
Wala akong ipinaglalaban.

Alipin ako ng syudad,
ng populasyon, ng tuberkulosis,
at pneumonia.
Paano ko ba paghahaluin ang ideya
na ‘di mangingibabaw
ang talambuhay ko?
Pero mahalaga pa rin ako?
Tulad ng buwang maliit
na parte ng kalawakan
subalit anong laki sa mata ko.***

Paeng's El Bimbo Variations*

El Bimbo Variation: Miguel Hernandez Version

I am the bison who's stiff to dance
And you are the vinyl bent by old age
But still prances with lightning.

The phonograph feasts at my sides
Turning the ox facile and pliant.
Paraluman is the knife stabbed at my heart.

Thunders agree with the blade
Like electric current torturing my being.
But we continue to dance, indeed we do. #


A translitic or Homophony is a sound-alike translation. It translates poetry regardless of the original's actual meaning. Its main concern is if the words sound alike.

El Bimbo Variation: Translitics or Homophony

Come!, you can mow. See forest loom land?
Noon time, you eye butterflies! #


N+7 is when you take 7th dictionary word from the original piece:

Mukha + 7 = Mula
Mo + 7 = Modernismo
Si + 7 = Sibol
Noon + 7 = Notisya
Tayo + 7 = Tayubasi
Ay + 7 = Ayon
Bata + 7 = Bataw
Pa + 7 = Pababa

El Bimbo Variation: N+7 Version

Ang modernismo ay bataw.
'Di gaya ng nauusong organik
na pamumuhay, kundi katulad
ng patola sa pulis patola
at kangkungan kung saan ito pupulutin.
Hindi rin ang layon ng moderno
kundi ang labis na tayubasing
kultura ng pagsang-ayon
sa pagtaas ng mataas
habang pababa nang pababa ang marami.
Na para bang ito'y notisya
o memo sa opisina
na 'di pwedeng suwayin
pagkat walang nagtatanong.

Nagmamalaki si amo't
marami siyang produkto.
Pero ang produkto'y sumisibol
sa lakas paggawa,
hindi mula sa kanya. #


El Bimbo Variation: Pablo Neruda Version

Aking kapatid ang huni ng fonografo
At parating kausap ang mga eskenita.
Nangyaring ako'y napagod sa mga santo,
Ermitanyo, kapilya, at mga simbahan.

Nasaan ka na o aking Paraluman?
Iyong bawiin ang lahat ng aking pag-aari
'Wag lamang ang pagdulas ng aking kamay
Sa iyong makikinis na braso.

Kung ako'y iyong lilisani't lilimutin,
Aking mas nais na ika'y madaganan ng karwahe.
Marubdob, na sa iyong pagkamatay,
Kapares nito'y pagkitil sa aking buhay. #


El Bimbo Variation: Cut Up Version


*Inspired by Adam David's El Bimbo Variations: 99 Versions of a Line

I couldn't find the direct link to Adam David's El Bimbo Variations. You can google it. Just type PDF El Bimbo Variations. Or you can see his blog at wasaaak.blogspot.com

untitled: Cut up Poem

A Cut up Poem is a piece written using selected words. These words are chosen from a newspaper article. The author browses or scans a news item. He/she encircles terms that strike him/her. Finally, he/she composes a poem using the gathered words.

Usually, writers sound the same when their various outputs are compared. Authors utilize this writing exercise for them to step out of their "writing boxes". It allows them to think of words and phrases they wouldn't normally come up with.


untitled: Cut up Poem

Paeng Ferrer
12 Sept. 09

My closest friend,
we reside in tribes
that are similar,
but mostly different.
The unemployed is my tribe.
I am unreached
from these brutal treks
and broken bridges.
You are the nation's hero.
Your trite monument remains
proud through weathers.

But sometimes we switch.
I am the hero and you are the unwaged.
The knots in my varicose veins
are like your exhausted schedule
that alienates me.

Then, we switch again.
Your weary stance remains.
I merely stare and think,
knowing that I think too much
which, most of the time,
amounts to no more than a void.
I feel humiliated for a little while.

Still, I know you are genuine.
Oh, how your compassion
is breaking my suffering.#

Three Second Addiction: Cut up Poem

Paeng Ferrer
12 Sept. 09

Like reruns of a slideshow,
I memorize your imperfect crevices,
smiles, and beauties.
Tell me, best as you can,
give the order & I will never stop.
Your syllables make me alert
for three seconds.
I'm addicted, yes,... I realize.
What, then, is the corresponding sequence?
I delight another three seconds.
I delight another three seconds.
Online memories
and memory-based psychologies
of intimacy and limerence.
I delight another three seconds.#

Para sa Isang Kalakbay

Paeng Ferrer
(21 Aug 09)

Umaatras ang aking lakas ng loob
tuwing 'di ka mahagilap.
Tulad ng lagusang 'di nauubos.
Saan na nga ba ako tutungo?

Nananamlay ang mga binti ko
at bumubulagta ako sa sulok
upang magpahinga.
Nasasaid na ang baong tubig
at kumukurap ang munting sulo.
Napapagal din pala ang ilaw.

Totoo nga ba ang naririnig
na mga halakhak sa labas?
Nawa'y 'di guni-guni't bangungot.

Ginigising ako ng realidad
sa kweba. Mga ahas, gagamba,
paniki, daga, at alupihan.

Tiyak nga ba ang distansya?
Kinukwenta at sinusukat?
Malapit ka kung malapit
at malayo kung malayo?
O anong layo mo ngayon.

Kay sayang pangarap ang paglaya!
Pinakikinggan natin ang ingay
at galak ng mga tao sa labas.

Isa kang hamog dito sa kuweba.
Nagpapatunay sa halaga ng pag-asa
ang pagdampi mo sa mga uhaw kong labi.

Siguro'y mahaba pa ang lagusan
subalit nararamdaman ko
na matagal pa ang kakayahan kong kumilos,
sumulong, lumaban.

Ikaw ang aking tagapagligtas.
Oo,... ikaw ang aking salbasyon. #

Untitled 31 July 09

Paeng Ferrer

Nagsasawa na ako sa dagat.
Hindi na ako pinatutula nito.
Natutuyo ang tubig
at nagkukulay itim ang lahat.

Sa loob ng bahay,
nasusuya ang pamilya ko
sa humuhuning pampang.
Tulad ng ingay ng tuko o kuliglig,
hindi iniuugnay sa kanila.
Mas nais pa nilang minamasdan ang hinawan
kaysa mga alon.

Masasabi ko bang inosente ang dagat
kung pinipili nitong lumayo?
Nananalig ang tao sa artipisyal,
paimbabaw, at lumilipas.

Nasusurpresa ako,
nagsasawa na ako sa dagat,
lumilipas lamang ito sa akin.
Nagpapatianod.
Hindi diyos ang binubuong pamilya.
Iba ang pagpapabaya,
iba ang pagpapaubaya. #

Natrapik na Pag-unlad: Tanaga

Paeng Ferrer
27 July 09

Kay bagal nitong trapik.
Tumigil ang hagikhik.
Nginangasab na kornik,
lalamuna'y siniksik.

Sampung ulit nabasa
babalang mahalaga:
Ibabayad na pera
barya lang sa umaga

Sino’ng itim na lubos
sa tambutsong nagtuos
ng higanteng mga bus?
Baga’y kalunus-lunos.

Sumisikip ang kalye
‘pagkat maraming kotse.
Sampu ang kay alkalde,
daan sa presidente.

Nakabunggo’y tumakbo.
Sa gitnang kalye’y sino
ang bumulagtang tao?
Bangkay na ang obrero. #

untitled 7-22-09

Bagyong Miyerkules at Huwebes

Paeng Ferrer
17 July 2009

Saka ko lang ito nasaksihan,
buong puwersa itong ulan ngayon.
Matuling aapaw ang tubigan,
ngitngit, pangkal ang tangi kong tugon.
Matiwasay ang upuang marmol
at lamesa sa katabing hardin.
Ngunit sa malayo’y tumututol,
umaalpas, plano'y mabibitin.
Dagling dadalaw sa 'kin ang galak,
utos ay umatras sa ‘yong tabi.
Gumigising ang mga bulaklak
sa inam ng ating munting moog.
Itigil ang pag-aatubili,
saglit ang opisina kung tulog. #

Tricycle: Dalit

Paeng Ferrer
July 9, 2009

Pasensya't ako'y nagkulang
at tricycle, 'di ko masakyan.
Meron lamang ilang angal.
Hindi ako asal sosyal.

Palibhasa'y 'di matangkad
sa bangkito'y pinaliyad.
Nagmamadaling kinalog,
sa yerong bakal inuntog.

Inggit sa kwago sa kalye
umaalis ng de-kotse.
Bukas muling maiinis
papasok ng puro pawis.

'Pag nagmotor sa Payatas
ang uri ko ay mataas,
kung subdibisyon ang sadya
may tsuper na balahura.

Bakit ba 'di natututo?
Yama'y sa ilan sinentro.
Ako nga ba ang nagkulang?
Tricycle ang ating bayan. #

"Patay na si Michiko" akda ni Jack Gilbert

Salin ni Paeng Ferrer

Kinakaya niyang kargahin ang kahong
labis ang bigat, umpisa’y nasa ilalim
ang kanyang bisig. Kapag nasaid ang puwersa,
iniuusog ang kamay sa harap, ikinakawit
sa gilid, itinutulak ang timbang
sa dibdib. Iginagalaw ang hinlalaki
kapag napapagod ang daliri, para magbago
ang kalamnang nagdadala. Maya-maya
ay pasan-pasan sa balikat, hanggang
walang natitirang dugo sa bisig,
namamanhid sa pagbabalanse ng sisidlan. Pero
maaaring binubuhat muli mula sa ilalim, upang
posibleng hindi na niya ito ilapag kailanman. #

Halik sa Ama: Isang Elegia

ni Paeng Ferrer
July 2, 2009


Hindi lahat ng pagdampi
na pisikal ay malugod.
'Di ko tanda ang halik mo,
o misay mo, o kung bakit

'di kita nakilala noong
nag-ahit ka. Magaling ka
na inhinyero at amo.
Kakayahan mo'ng mga ito.

Paano ako hihingi
ng bagay na 'di mo kaya
tulad ng mabuhay muli?
Ngayo'y ganito na ako

mag-isip. Dati'y poot lang.
Sino ako para sa 'yo?
Hinihintay pa rin kita.
Ang huling halik ko sa 'yo

ay itinuro ng Red Cross.
Naaamoy ko ang toothpaste
pero hindi kita ramdam.
Nabigla ang bawat nagmasid. #

Modernong Tubig

Paeng Ferrer
April 18, 2009


Mayro'ng salagubang, ahas,
at kalabaw na laganap
do'n sa lawa. Kulay asul
at luntian ang tubigan.

Pero may nagtatagong itim, nagluluksa,
at kahel, tiwalang mayro'ng pag-asa.
Mahinahon ang mga isda.
Kontento? O matamlay?

May boteng plastik sa gilid
ng tubigan, lumulutang.
Malinaw ang balak nito:
mamahagi ng malinis

na tubig sa taong bibili't nauuhaw.
Pero hindi bumabalik sa lupa
ang plastik. Nagiging madungis
ang tinunggang likido.

Pakiulit ang dakilang
plano. Bakit kailangang may
matapos? O masimulan?
Manipulahin ang tubig.***

Jogging sa UP

Diaspora mula sa Ama: Isang Elegia

Paeng Ferrer (07/23/2008)

Isda, lily, at tubig ang mundo
kapag naglalayag sa ilog. Wala
ang pampang at ibayo kapag gutom,
uhaw, at pagal. Wala lahat ‘yon.

Waring palaruan ang pinagmulan ko,
at inakala kong kinalakhan.
Wala akong sikreto sa probinsya.
Nasa ilog ang lihim, maski linlang.

Alaala na lamang ang pamilya ko,
at pangarap. Nanood kami ng sine
sa Calamba, namili sa Raon,
at sama-samang nagsimba noon.

Patawad at ‘di ako matatag
at naghanap ako ng malasakit.
Kailangan pala ang rasyunal.
Nagkakamali ba ako noong musmos?

Ano nga ba ang ilog? Ang ibayo?
Bakit tinatawid? Imahinasyon lang ba
ang mainam na buhay hambing sa ilog?
Parating gabi rito sa bangka.

Kalye Mabini, Lumban, Laguna

Paeng Ferrer (07/23/2008)

Para kay Eladio Yasto Ferrer


Sa unang pagbanggit ng salita
tumigil ang oras. Maski paghaba ng kuko.
Kunsabagay, kapag ganito ko lang
malalambing ang mga kamay mo,
malalaro, tulad ng sa bata.

Ikaw ang probinsya, ang bayan, ang bahay.
Tinatakasan kita. Ikaw ang lugar.

Pero ngayon, gusto kitang bumalik
tulad ng pananabik
sa araw na ordinaryo
kapag araw ng problema.
O tulad ng maalalahaning ambon.

Tinatakasan kita. Bilanggo ako
ng sariling katawan na ikaw rin.
Ang salamin ko’y sa iyo.
Maging lahat ng librong nabasa ko’y sa ‘yo.

Naintindihan kita, na dati’y hindi,
hindi mo lang ako nakilalang muli.
Ako man sa iyo.

Ang puno ng atsuete,
ang bakod na kawayan,
ang mga aso sa kalye tuwing gabi,
ang trycicle hanggang ilaya,
ikaw lahat ‘yon.

Ikaw lahat ‘yon para sa akin.
Nakakulong ako pero kinukupkop mo ako.
Gusto kong lumaya pero takot ka.
Gaya ng pagbili n’yo ng bahay natin dati
na ngayo’y nanganganib ibenta.

Hindi tayo mahuhusay na tao.
Ni hindi tayo makapag-usap ng maayos.
‘Di na ‘yon mahalaga.

Inayos ko na ang kwarto mo.
Kinilala kita sa mga damit,
sa mga papeles,
sa mga litrato, at alaala, kinikilala kita.

‘Di na ‘yon mahalaga.

untitled 2

8:00PM December 21, 2007

Aking ikinalulungkot na aking 'di matiis
ang sa buhay ay maging isang alipin.
Pati buwa'y pumipiglas na sa araw ay lumitaw,
hangi'y sumisigaw na sa kakahuya'y tumagos.

Ngayong gabi'y nilikha ko,
karamihan sa natatanaw ko.
Kaydingal ng mundo kung malaya ako.
Sa dulo ba'y walang saysay ang mga kinatha ko?

Sa loob ng balikat ko,
may nabubuhay at pumipiglas.
Bibitawan ko ang pasan-pasan 'pagkat
humiwalay ang kaluluwa ko sa hanapbuhay.

Darating ba ang panahong lalawak ang tanaw ko?
Guguho bawat kilalang kultura,
at 'di na pamilyar ang buhay.
Sisikat ang buwa'y kay aga. ***

untitled

2:05am, 11 Disyembre 2007

Aking ikinalulungkot na ang buhay ay 'di isang alipin.
Ako ma'y maging pinuno ng tao ngunit 'di ng panahon.
Lupa ma'y aking trabahador, ang pagkakatao'y hindi.
Akin mang masdan ang bitui'y ako'y 'di nila lilingain.

Pinuputol ng hangin ang mga alambre sa payong ko
at iniuutos ng ulap na mababad ako sa ulan.
Sa aking harap ay landas na libu-libo ang tumambad.
May eroplanong sumisigaw - aking tahana'y may kalayuan. ***

Sa Aking Kasibulan

Sa Aking Kasibulan
Paeng Ferrer
7:00pm 15 Nobyembre 2007

Ang sabihing ako'y naiidlip ay bulaan.
Ako'y gising sa rami ng iniisip.
Pinaniniwalaan ko'y nasaid,

lahat ay lumipas - munting insektong walang buhay.
Masamang biro ang salitang pag-unlad.
Ako ba'y may muhi o may dalamhati?

Tulad ng bawat sumisibol ay naliliso
at tapang ay nanggigising na parang sangsang.
Sa sulok, ang insekto'y walang ginambala;

sulok lamang at sariling katawan.
Ako'y walang narinig na hininging kapalit
nang piliin kong siya'y kalimutan.

"Pag-ibig sa Restaurant"

"Pag-ibig sa Restaurant"
Para kay Baleng

1.

Kanina, tayo ay gumising ng maaga
upang sa kainang mamahalin ay magtungo.
Ito ay unang beses kaya't 'di kumportable.
Ang oras na parating kulang ay nilulubos.

Sama ng loob na naihinga ang bawat kagat
sa pagkain. Tayo'y magkasama ngayon,
ika'y lilisang muli mayamaya lamang.
Ang trapik sa labas ay 'yong pinanonood.

Siguro, ito'y isinusuka ng 'yong isip,
na ika'y d'yan sasakay patungong trabaho.
Totoong 'yong iniibig ang 'yong trabaho,
kasama ng api, ang pag-asa'y iniibig.

Ikaw ay sumubong muli ng pagkain,
at nalungkot. Pagkat minsa'y iyo ring nais
ang manatili sa mundong walang ligalig.
Iyong tanong, 'di ba't 'yon ang nais marating?

Kung ang mga ngiti'y baunin sa isip,
ating 'di batid kung ito'y panghabang-buhay.
Ngunit tayo'y 'di ngingiti kung 'di iibig.
Ang mga ngiti'y kay sarap, sila'y perpekto.

Ngayo'y ating nililikha ang pag-ibig.
Sa trabaho'y ganito rin ang 'yong gagawin,
kahit 'di perpekto ang ating matagpuan,
tulad ng repleksyon sa bintana ng kainan.

2.

Kailanma'y 'di natin maintindihan ang diyos.
Tulad ng pakiramdam natin ngayon:
unang beses tayo sa restoranteng ito,
kasabay nating kumai'y kay gara ng sapatos,

ako'y nakasandalyas. Pero 'pagdating sa pagkain,
lahat ay may tiyang nagugutom - pantay-pantay.
Bawat kagat nati'y mga ngiting babaunin sa isip.
"Masdan mo ang trapik," pagtawag mo sa akin.

"Ang bawat kalye'y mga linya sa balat ng karpintero.
Ang usok ay kanyang kulay. Ang mga sasakyan
ay kalamnan at litid na may sariling ligalig.
Mayamaya'y tutungo ako sa trapik na iyan

at maglalaho, tulad ng usok patungong langit.
Subalit langit rin itong aking kinalalagyan,
kapiling mo, kahit wala ang musika, air-con,
at pagkain. Kailangan ko'y iyong ngiti.

Tulad nito'y paghawi sa mga sasakyan."
Nang sinabi mo iya'y nakita ko ang ating repleksyon
sa bintana sa restorante. Hindi perpekto,
subalit sila'y magkatabi, tulad natin.

Mga Nota sa Kalawakan

(1:50PM, June 23, 2007)
*Para kina Sheryl at Joy Ann ng Naic, Cavite

Wala raw akong makakamit,
kawangis ng mga tao t'wing dapit-hapon.
Mula sa ligalig ng mga nota,
ako'y awit na may nais makamtan.

Pagdududa ang nangingibabaw
sa gitna ng bawat pagtatagpo
ngunit, upang tumuloy, ay 'di nababalam,
sa luma't kinasawaang tugtugin.

'Di ako naaakit sa awit
kundi sa umaawit, kanyang labi.
Tunay ba ang iyong mga ngiti
o awit na naglaon ang tono?

Wari ko'y ngayon lang kita nakita
ngunit pamilyar. Nais kitang patawarin,
tanggaping buo. Wala akong ililihim -
isang batang naniniwala sa bukas!

Nais kong makita ang tanaw mo
pagkat tayo'y mga nota sa kalawakan,
sumasanib sa lahat ng bagay,
isang pagdahop ng palad ng magkaibigan.